„Słodka Lucy lubi krew” – Dąbrówka Ida Huk – Galeria BB, ul. Garbarska 24, 31-131 Kraków – 28.06.2016 – 28.08.2016 – wtorek – piątek: 12.00 – 17.00; sobota: 12.00 – 16.00; w innym terminie po telefonicznym umówieniu spotkania: +48 607 610 691

Wampiry i wampy

Obraz upiora wgryzającego się w ciała żywych ludzi towarzyszy nam od tysiącleci. Krwiopijcze stworzenia obecne były już w kulturze Starożytnej Grecji. Historie o nich spopularyzowali w Europie Słowianie. W słowiańskich mitach występowały pokrewne wampirom wąpierze, strzygi czy topielce, znane zazwyczaj jeszcze z mitologii pogańskiej. Upiory stały się następnie jednym z ulubionych motywów w sztuce i literaturze romantycznej.

W XX wieku wampiry, wilkołaki i zombi były jednym z ulubionych tematów pisarzy i artystów. Pojawiły się w filmach, literaturze i muzyce. Kultura masowa lubi dwuznacznych bohaterów, więc postać wampira znakomicie się w niej odnalazła – symbolizując zarazem życie i śmierć, przyjemność i ból, zwierzęcą seksualność i ludzką wrażliwość.

Dąbrówka Ida Huk wybrała popkulturowy i przerysowany wizerunek wampirzycy. Przedstawione na szklanych kaflach postacie przypominają trochę koty Andy’ego Warhola, które są kolorowe i zabawne, ale pozostają niezależnymi, tajemniczymi drapieżnikami. Nie nawiązują do pozbawionych twarzy długowłosych wampirzyc Edvarda Muncha ani do mrocznych i melancholijnych rycin romantycznych. Jednocześnie artystka sięga do korzeni wampiryzmu: najpopularniejszym wampirem świata jest co prawda Drakula, ale pierwowzorem hrabiego z Transylwanii na zawsze pozostaną harpie, lamie, strzygi i inne krwiożercze bohaterki – tak, bohaterki! – starożytnych mitologii. Postać wampirzycy reprezentuje przecież stary jak świat lęk przed niebezpieczną kobiecą seksualnością: naznaczoną krwią, zbyt zmysłową, zbyt zwierzęcą, zbyt nieprzewidywalną, a przede wszystkim – bardzo trudną do pogodzenia ze społeczną rolą kobiety.

Maja Prus

DĄBRÓWKA IDA HUK

Dyplom na Wydziale Ceramiki i Szkła Akademii Sztuk Pięknych (obecnie: Akademia Sztuk Pięknych im. E. Gepperta) we Wrocławiu, w pracowni prof. Zbigniewa Horbowego, 2000. Stypendystka Ministra Kultury i Sztuki w Wyższej Szkole Artystyczno-Przemysłowej w Pradze, w pracowni Vladimira Kopeckiego, 2000/2001.

Tworzy obiekty ze szkła, zajmuje się scenografią teatralną. Od 2002 roku związana z wrocławskim Teatrem Ad Spectatores, z którym do dziś zrealizowała dwadzieścia pięć premier. Współpracowała z teatrami w Bydgoszczy, Jeleniej Górze oraz z Teatrem Współczesnym we Wrocławiu. Wzięła udział w 4 wystawach indywidualnych w Polsce oraz w 25 wystawach zbiorowych w Polsce, Czechach, Danii i Niemczech.

ENGLISH

Sweet Lucy likes blood – Dąbrówka Ida Huk– Galeria BB, ul. Garbarska 24, 31-131 Kraków – 28.06.2016 – 28.08.2016 –Tuesday – Friday: 12.00 – 17.00; Saturday: 12.00 – 16.00; ring for an appointment at another time: +48 607 610 691

Vampires and vamps

The image of the spectre biting into the bodies of living people has accompanied us for thousands of years. The blood-drinking creatures were already present in the culture of Ancient Greece. Slavs popularized the stories about them in Europe. In Slavic myths wąpierze, strzygi or topielce appeared, all related to vampires, usually known from pagan mythology. The spectres then became one of the favourite themes in Romantic art and literature.

In the 20th century, the bloodsuckers: vampires, werewolves and zombies became a favourite subject for artists and writers. They appeared in films, literature, and music. Mass culture likes ambiguous characters, so the character of the vampire was perfect for it – symbolizing both life and death, pleasure and pain, animal sexuality and human sensitivity.

Dąbrówka Ida Huk has chosen the pop culture and exaggerated image of the vampire. The characters presented on glass tiles somewhat recall Andy Warhol's cats, which are colourful and fun, but remain independent, mysterious predators, do not refer to the faceless long-haired vampiresses of Edvard Munch or dark and melancholic Romantic figures. At the same time Dąbrówka Ida Huk goes back to the roots of vampirism: the most popular vampire world is indeed Dracula, but the prototype of the Count of Transylvania will always remain harpies, lamas, strzygi and other bloodthirsty heroines – yes, heroines! – of ancient mythology. The figure of the vampiress, after all represents, the fear, as old as the world, of dangerous female sexuality: marked by blood, too sensual, too animal, too unpredictable, and above all – very difficult to reconcile with the social role of women.

Maja Prus

DĄBRÓWKA IDA HUK

Graduated from the Academy of Fine Arts (currently: the Eugeniusz Geppert Academy of Art and Design) in Wrocław, Poland, 2000, the Faculty of Ceramics and Glass. The scholarship of the Ministry of Culture and Art at the Academy of Arts, Architecture and Design in Prague, Vladimír Kopecký studio, 2000/2001.

She works with glass and also as a theatre stage designer. Since 2002 she has been co-working with Ad Spectatores Theatre in Wrocław – she worked at a production of 25 plays. She also collaborated with other theatres in Poland: the Contemporary Theatre in Wrocław; theatres in Bydgoszcz and Jelenia Góra. She participated in 4 solo exhibitions in Poland and 25 group exhibitions in Poland, the Czech Republic, Denmark and Germany.